Μὲ ἀφορμὴ μιὰ λογοτεχνικῆς χροιᾶς ὁμιλία παρέχεται ἡ ἀφορμὴ ὁ λόγος νὰ περιστραφεῖ καὶ πάλι γύρω ἀπὸ τὴν ἱστορία καὶ τὴν παράδοση τῆς Παληαχώρας Αἰγίνης, παλαιόθεν προσφιλές μου θέμα. Στὸ παρὸν κείμενο, μὲ κριτικὴ διάθεση καὶ ὥριμο πνεῦμα, ἐπιχειρεῖται ἕνα ἀλλιώτικο ὁδοιπορικὸ στὸ λόφο τῆς Παληαχώρας, μέσα ἀπὸ “ἀναπάντεχες” μαρτυρίες καὶ λιγότερο γνωστὰ γεγονότα τῆς ἱστορίας της, τὰ ὁποῖα γλαφυρῶς ἀφηγημένα καὶ ἐκτεταμένως ὑπομνηματισμένα μᾶς ἀποκαλύπτουν μεγαλοπρεπῶς τὴ “γνωστή μας ἄγνωστη” μεσαιωνικὴ πολιτεία τοῦ Σαρωνικοῦ.