Ἐπισημαίνονται στὸ παρὸν εὐσύνοπτο κείμενο, τὰ κυριότερα χρονικὰ ὁροθέσια τῆς γενικότερης ἱστορικῆς ἐξέλιξης τῆς ψαλτικῆς τέχνης, κατὰ τὸ ἀπὸ τὸν ιδ΄ ὣς τὸν ιθ΄ αἰῶνα μακρὺ διάστημα. Ὁ λόγος ἐμμένει εἰδικότερα στὶς κατὰ περιόδους πλέον ἐξέχουσες μουσικὲς φυσιογνωμίες, τῶν ὁποίων ὄχι μόνον ἀπαριθμοῦνται τὰ ὀνόματα καὶ μνημονεύεται τὸ γενικότερο ἔργο, ἀλλὰ προσδιορίζεται καὶ ἡ εἰδικὴ συμβολὴ καθενὸς στὴ διαμόρφωση τῶν διαφόρων εἰδῶν καὶ γενῶν ψαλμῳδίας.
«Οἱ μεγάλοι δημιουργοί. Ἀπὸ τοὺς ὕστερους βυζαντινοὺς χρόνους ὣς τὴ μεγάλη μεταρρύθμιση τοῦ 19ου αἰῶνα», στὸ ἀφιερωμένο στὴ βυζαντινὴ μουσικὴ ἔνθετο Ἑπτὰ ἡμέρες τῆς ἐφημερίδας Ἡ Καθημερινή, Κυριακὴ 16 Ἀπριλίου 1995, σσ. 8-11
Achilleas Chaldaeakes2019-01-11T13:10:57+00:0016 Απριλίου 1995|Categories: Μελετήματα, Μουσικολογικά Μελετήματα|