Ἐγχειρίδιο-φάκελος γιὰ τὶς διδακτικὲς ἀνάγκες τῶν μαθημάτων ποὺ ἀπὸ τὸ ἔτος 1992 ὁ ὑποφαινόμενος διδάσκω στὸ Τμῆμα Μουσικῶν Σπουδῶν τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν.
Συγκεντρώνεται ἐδῶ ἡ πρακτικὴ οὐσιαστικὰ ὕλη τῶν συγκεκριμένων μαθημάτων, δηλαδὴ ἁρμοδίως ἐπιλεγμένα μουσικὰ κείμενα ἐκκλησιαστικῶν ὕμνων καὶ δημοτικῶν τραγουδιῶν, κατάλληλα γιὰ νὰ τεκμηριώσουν τὸν θεωρητικὸ λόγο ποὺ ἀναφέρεται σὲ κάθε περίπτωση ἤχου ἢ γένους ἤχων ποὺ ἐξετάζεται. Συνήθως, στὴν ἀρχὴ προτάσσεται σύντομος θεωρητικὸς σχολιασμὸς τοῦ συγκεκριμένου ἤχου καὶ παρατίθενται πρὸς τοῦτο ἀντίγραφα σχετικῶν περικοπῶν ἀπὸ τὸ Μεγάλο Θεωρητικὸ τοῦ Χρυσάνθου (γιὰ τὴ δημιουργία μιᾶς πρώτης σταθερῆς βάσης ἀναφορᾶς), ποὺ ἐμπλουτίζονται ἀπὸ ἡμέτερες ὁμοειδεῖς σημειώσεις (κυρίως ἐπισημάνσεις τῶν κλιμάκων τῶν ποικίλων μορφῶν τοῦ ἑκάστοτε ἐξεταζόμενου ἤχου) καὶ κατ᾿ ἐξοχὴν ἀπὸ τὴ σχετικὴ προφορικὴ διδασκαλία. Ἀκολουθοῦν τὰ μουσικὰ κείμενα ἐκκλησιαστικῶν ὕμνων καὶ δημοτικῶν τραγουδιῶν· τὰ πρῶτα, λαμβάνονται κυρίως -κατόπιν προσεκτικῆς ἐπιλογῆς- ἀπὸ τὶς βασικὲς καὶ πρῶτες χρονικὰ μουσικὲς ἐκδόσεις, δηλαδὴ τὸ Ἀναστασιματάριον καὶ Δοξαστάριον Πέτρου τοῦ Πελοποννησίου (1820) καὶ τὸ σύντομον Εἱρμολόγιον Πέτρου τοῦ Βυζαντίου (1825). Τὰ -ὁμόηχα κάθε φορά- δημοτικὰ τραγούδια, ποὺ παραπληρωματικὰ ἀποτελοῦν σπουδαία βοήθεια γιὰ τὴν καλύτερη κατανόηση τῆς «γνωριστικῆς ἰδέας» τοῦ ἐξεταζόμενου ἤχου, ἐπιλέγονται σχετικὰ ἀπὸ τὴν πλούσια ἐπὶ τοῦ προκειμένου πηγὴ τῶν Μεθόδων τῆς Ἑλληνικῆς Μουσικῆς τοῦ διδασκάλου Σίμωνος Καρά. Γιὰ κάθε σειρὰ μαθημάτων -καὶ κυρίως γιὰ κάθε περίπτωση ἤχου ποὺ μελετᾶται- παραδίδεται ἐπιπρόσθετα στοὺς φοιτητὲς καὶ σχετικὴ φωνοταινία, ὅπου καταχωρίζονται χαρακτηριστικὰ ἠχητικὰ παραδείγματα ἐκκλησιαστικῶν ὕμνων καὶ δημοτικῶν τραγουδιῶν μελισμένων στὸν ἀντίστοιχο ἦχο, προκειμένου αὐτὰ νὰ ἀποτελοῦν μιὰ μόνιμη «ἀκουστικὴ εὐκαιρία» γιὰ περαιτέρω ἐμπέδωση τῶν διαστημάτων καὶ τῆς ὅλης μελικῆς ἀνάπτυξης τοῦ συγκεκριμένου ἤχου· γιὰ τοῦτο, στὸ τέλος κάθε φακέλου ἐπισυνάπτεται ἀναλυτικὸς πίνακας περιεχομένων τῆς ἐν λόγῳ φωνοταινίας, ὁ ὁποῖος -θὰ μποροῦσε νὰ παρατηρηθεῖ- ἀποτελεῖ ταυτόχρονα καὶ μιὰ πρώτη ἐνδεικτικὴ μνεία τῆς ὑφιστάμενης σχετικῆς δισκογραφικῆς παραγωγῆς, τοὐλάχιστον στὸν τομέα τῆς ψαλτικῆς τέχνης.
